Dendrobates Pumilio

Opis: Drzewołaz karłowaty należy do rzucających się w oczy gatunków, nie tylko ze względu na swoją intensywną czerwoną barwę, ale również fascynująca jest jego pielęgnacja wylęgu, która naprawdę zaczyna się w momencie, gdy u innych gatunków się kończy. Samiczki karmią bowiem swoje potomstwo do momentu przeistoczenia, własnym produkowanym pokarmem.

Drzewołaz karłowaty jest małym gatunkiem o rozmiarach od 18 do 24 mm. Bardzo zróżnicowane i zmienne jest jego zabarwienie. Żaby żyjące na terenie Kostaryki mają bardzo intensywną czerwoną barwę grzbietu pokrytą czarnymi plamkami w kształcie przecinków i czarne lub ciemnoniebieskie nogi, natomiast żaby z zachodniej Panamy mogą mieć czerwoną, czerwono – pomarańczowa, niebieską, zieloną  lub oliwkową barwę. Brzuch tych żab może mieć czerwone, żółte, niebieskie lub białe zabarwienie. Te różnorodne barwy są tak mylące, iż można sądzić, że ma się do czynienia z różnymi gatunkami. Samiczki drzewołaza karłowatego są nieco większe niż samce. Samce różnią się od samiczek również ciemniejszą barwą.

Rozmieszczenie: Drzewołaz karłowaty żyje na terenie lasów równikowych Ameryki Środkowej, od północnej Nikaragui przez Kostarykę do północnej Panamy. Są to żaby żyjące na ziemi i niższych partiach drzew. Według Schulte żaby te żyją na plantacjach kakao między opadłymi liśćmi, guzmaniami i kamieniami w nasłonecznionych miejscach.

Pielęgnacja w terrarium: Drzewołazy karłowate można hodować w terrarium o rozmiarach 60x60x40 cm. Większe terraria również się nadają. Temperatura powinna wynosić od 25 do 30 °C przy wysokiej wilgotności powietrza. Nocą jak u innych drzewołazów 20°C. Przy wyborze roślinności należy wyróżnić guzmanie lejkowate, gdyż żaby te lubią w nich przebywać i niezbędne są one w procesie ich rozmnażania. Obok muszki owocowej żywią się one małymi świerszczami domowymi, molami i insektami.

Rozmnażanie: Te małe żabki to rześkie „skrzaty”. Całymi dniami wspinają się w terrarium w poszukiwaniu pokarmu. Rozmnażanie zapoczątkowane jest przez samca. Z wyżej położonego miejsca w terrarium samiec zaczyna swój śpiew godowy, jeśli samica jest gotowa do godów, zbliża się do samca. On zaczyna nerwowo dreptać w miejscu nakłaniając samicę by szła za nim. Następnie samiec szuka odpowiedniego miejsca do złożenia jaj. Z reguły jaja składane są na liściach guzmanii w pobliżu wypełnionych wodą rozet. Postawione przez nas domki z na skrzek, ulubione miejsca składania skrzeku innych drzewołazów nie cieszyły się u pumilio powodzeniem. Po złożeniu od 4 do 11 jaj, samiec je nawadnia. Kijanki wykluwają się po12 dniach. Od tej pory nad nimi opiekę przejmuje samica. Bierze je na grzbiet i pojedynczo zanosi do wypełnionych wodą rozet guzmani. W czasie kolejnych tygodni i miesięcy samica regularnie karmi własnym, produkowanym przez siebie pokarmem. Karmienie kijanek trwa aż do momentu metamorfozy. Czasami w dużych terrariach nie zauważamy szczęścia pomnożenia gatunku. Graniczy to z cudem, gdy nagle w terrarium zauważymy 8 mm „ potomstwo” nad którym trzymają piecze rodzice.